میراث یک معلم؛ از سلوک شخصی تا اثر فراملی
استاد نادر طالبزاده عمر خود را صرف خلق و پروراندن گفتمانهای جذاب در حوزههای رسانهای، فرهنگی و بینالمللی نمود. تلاش گروه «آقای نادر» بر ادامه مسیر اوست؛ برای حفظ میراث، ترویج اندیشه و ساختن مسیری تازه برای آینده.
آقا بودن، به سبک نادر
با آنکه بر اصول خود استوار بود، چنان خوشخلق و خوشبرخورد بود که از هنرمندانی چون کیمیایی، داوودنژاد، حبیب، مجیدی، افخمی، ارجمند، حاتمیکیا، فراستی، میرشکاک و دهنمکی، نه فقط به شخصیت، بلکه به منش و تعامل انسانیاش جذب میشدند؛ رفتاری که او را در معنای واقعی «جنتلمن» یا آنطور که ما میگوییم، «آقا» کرده بود.
زندگی پر فراز و نشیب او
«نادر» از سوی دیگر نشانی از هویت استاد است و اشارهای به زندگی پرفرازونشیب او که به قول میرکریمی «مثل خودش نادر بود». از دانشگاه کلمبیا و شاگردی اساتید بزرگ، تا همراهی آوینی پیش رفته بود. وقتی الیور استون، با چهار اسکار، به ایران آمد، تنها کسی که حالش با او خوب شد، همین «نادر» بود؛ نه ستارگان چارسو.
نامی نایاب، مسلکی متفاوت
واژه «نادر» در فرهنگهای مختلف بهمعنای کمیاب، بیمانند و قلیلالوقوع دانسته شده است. اما نادر، نه فقط اسم کوچک او، بلکه نمادی از مسلک نایابی است که استاد طالبزاده از نوجوانی در زندگیاش پیش گرفته بود؛ مسلکی آنقدر خاص و جذاب که علی موذنی در رمان «ارتباط ایرانی» بخشی از آن را توصیف کرده است.
راهی که ادامه دارد
رد قدمهای آقای نادر تا به امروز
فراتر از یک نشان
تیم جهادی آقای نادر؛ ۱۷ سفر چهرههای خارجی و ۴۱ “جمع نادر”
قدس از چشمان آقای نادر
همایش ملی آقای نادر
